Het SI-gewricht is het gewricht tussen het heiligbeen (sacrum) en bekkenvleugel (ilium) aan de achterzijde van het bekken. Tijdens het belasten worden enorm grote krachten door deze gewrichten vanuit de heupen naar de wervelkolom geleid.
Het SI-gewricht kan verschillende pijnklachten veroorzaken, bij het gewricht zelf, maar het kan ook uitstralen naar bil, lies of bovenbeen. Dit worden SI-gerelateerde klachten of SI-syndroom genoemd.
Het belangrijkste symptoom is pijn ter hoogte het SI-gewricht en de lage rug, met soms uitstraling in bil, de buitenzijde van het bovenbeen of de lies. De pijn ontstaat vooral bij druk op het gewricht zoals bij langdurig zitten, tillen, lopen en rennen, maar ook tijdens het slapen op de pijnlijke zijde.
Soms kunnen er knakkende sensaties voelbaar zijn bij het SI-gewricht. De pijn kan aan beide kanten voorkomen. Wetenschappelijk onderzoek toont aan dat de pijn veroorzaakt door het SI-gewricht vaak erg lijkt op pijn die patiënten ervaren bij andere lage rugproblemen.
De diagnose SI-syndroom kan worden gesteld op basis van uw verhaal en na lichamelijk onderzoek van de rug, SI-gewrichten en heupen. Er bestaan een aantal SI-bewegingstesten die uw arts, fysiotherapeut of manueel therapeut kan uitvoeren om de diagnose te stellen.
Daar het manipuleren van het si gewricht discutabel blijft. Kan het toch bij sommige mensen effect te hebben. Bij mensen met lage rugpijn zit in 16-30% van de gevallen de oorzaak van het probleem in het si-gewricht.
De banden en de spieren rondom het SI-gewricht bepalen de stabiliteit van het gewricht. Pijn in de SI-regio kan ontstaan door verschillende oorzaken:
Pijn vanuit het SI-gewricht veroorzaakt niet alleen pijn in de lage rug, maar ook in de lies en het bovenbeen. De standaard fysiotherapeutische behandeling bestaat onder meer uit oefeningen, manuele gewrichtsmobilisatie, manipulatie, massage, educatie en vergroting van het uithoudingsvermogen.
Vaak verschilt de behandeling niet van de behandeling voor lage rugpijn. Om de effectiviteit van de verschillende behandelmethodes te onderzoeken is er een studie gedaan.
Resultaten
Er zijn 10 studies geïncludeerd die 3 verschillende behandelmethoden toepasten. In de 4 studies werd manipulatie getest, in 3 oefentherapie en in 3 kinesiotape. De meeste studies gebruikten pijn en beperkingen als uitkomstmaat.
Bij alle 3 de behandelmethoden trad verbetering op van de klachten vergeleken met de situatie vòòr de behandeling. Manipulaties bleken het beste effect te hebben.
Opmerkingen en conclusie
Fysiotherapeutische behandeling door kinesiotape, oefeningen en manipulaties bleken alle 3 effectief in het verminderen van SI-klachten. Hoewel pijn, beperkingen en symmetrie verbeterden, bleek het mechanische disfunctioneren de belangrijkste factor bij SI-pijn.
