Een Malletvinger is een vingerafwijking die optreedt wanneer de pees die de vinger recht maakt (de extensorpees) beschadigd raakt. Wanneer bijvoorbeeldeen bal of ander voorwerp de top van de vinger of duim raakt en deze met kracht buigt, scheurt die kracht de pees die de vinger recht maakt.
Door de kracht van de klap kan zelfs een stuk bot samen met de pees worden verplaatst. Het topje van de vinger of duim stopt met strekken. Deze toestand wordt soms ook weel een honkbalvinger genoemd.
Bij Malletvinger valt de punt van de vinger weg: hij kan zichzelf niet meer rechtzetten. De vinger kan pijnlijk, gezwollen en paars zijn, vooral als er een bijbehorende breuk is, maar vaak is het enige dat aanwezig is een onvermogen om de punt recht te trekken.
Af en toe verzamelt zich bloed onder de nagel. De nagel kan zelfs loskomen van de huidplooi aan de basis van de nagel.
De diagnose is vaak al makkelijk te stellen door alleen al naar de vinger te kijken. een foto kan ook laten zien of er een stukje bot mee af is gescheurd.
De meeste gevallen kunnen zonder operatie worden behandeld. IJs moet onmiddellijk worden aangebracht en de hand moet omhoog worden gehouden (met de vingers naar het plafond gericht). Medische hulp moet worden verkregen binnen een week na verwonding.
Het is vooral belangrijk om snel hulp te zoeken als er bloed onder de nagel zit of als de nagel eraf valt. Dit kan een teken zijn van een nagelbedscheur of een blootliggende (samengestelde) breuk.
Er zijn veel verschillende soorten spalken en afgietsels voor een Malletvinger. Het doel is om de vingertop recht te houden totdat de pees geneest. Meestal wordt een spalk acht weken lang fulltime gedragen.
Gedurende de volgende drie tot vier weken beginnen de meeste patiënten de spalk geleidelijk minder vaak te gebruiken. De vinger keert met deze behandeling meestal terug naar een acceptabele functie en uiterlijk.
Het is echter niet ongebruikelijk dat het aan het einde van de behandeling wat rek mist. Uw chirurg of handtherapeut zal u laten zien hoe u de spalk moet gebruiken en zal u ook oefeningen leren om het middelste gewricht (het proximale interfalangeale gewricht) in beweging te houden zodat de vinger niet stijf wordt.
Chirurgische reparatie kan worden overwogen als er grote botfragmenten of een verkeerde uitlijning van de gewrichten is. In deze gevallen worden pinnen, draden of zelfs kleine schroeven gebruikt om het botfragment vast te houden en het gewricht opnieuw uit te lijnen.
Een operatie kan ook worden overwogen als het gebruik van een spalk niet haalbaar is of als een niet-chirurgische behandeling de rek van de vingers niet met succes kan herstellen.
Chirurgische behandeling van de beschadigde pees kan bestaan uit het verstevigen van het uitgerekte peesweefsel met behulp van peestransplantaten.
