Enkelpijn kan iedereen overkomen,maar meestal wordt het veroorzaakt door een val of sportblessure. Het komt vaker voor bij atleten en bij actieve mannen onder de 24 jaar. Bij vrouwen komt het vaker voor bij 30-plussers.
Enkelpijn wordt meestal veroorzaakt door een verstuiking. Een verstuiking is een blessure aan de ligamenten die de enkelbotten verbinden.
Een verstuiking kan optreden wanneer de enkel uit zijn normale positie wordt gedraaid, meestal naar de binnenkant van het been, waardoor enkelbanden overstrekken of scheuren.
Het kan ook worden veroorzaakt door een fractuur van een van de botten in de enkel. Omdat de fibula vrij klein is in vergelijking met het scheenbeen, is het het bot dat meestal breekt. Minder vaak voorkomende oorzaken zijn artritis, jicht en een infectie.
Achillespeesontsteking, of overmatig gebruik van de kuitspieren aan de achterkant van het been, kan ook pijn in en rondom de enkel veroorzaken. Dit komt vaak voor bij hardlopers.
Voeten hebben een complexe structuur bestaande uit 26 botten, meer dan 30 kleine gewrichten (waar botten samenkomen) en veel spieren, pezen, ligamenten en zenuwen.
Naast pijn zal een enkelblessure meestal leiden tot zwelling en soms ook blauwe plekken. Vaak kan een persoon geen gewicht op zijn of haar enkel dragen.
De meeste voeten hebben een boogvorm die het lichaamsgewicht gelijkmatig over veel botten en gewrichten verdeelt. Voeten met lagere bogen zijn doorgaans flexibeler, terwijl voeten met hogere bogen over het algemeen minder flexibel zijn. Er is geen verband tussen de hoogte van uw boog en enkelpijn.
De structuur van de voet verandert naarmate we ouder worden of als artritis de voetgewrichten aantast, en veel mensen zullen veranderingen opmerken, vooral in de voetboog.
Veel voorkomende oorzaken zijn:
Een enkelverstuiking is een verwonding aan de taaie weefselbanden (ligamenten) die de botten van het been omringen en verbinden met de voet. De blessure treedt meestal op wanneer u per ongeluk uw enkel onhandig verdraait of draait. Dit kan de ligamenten die uw enkelbotten en gewrichten bij elkaar houden, uitrekken of scheuren.
Alle ligamenten hebben een specifiek bewegingsbereik en grenzen waardoor ze de gewrichten gestabiliseerd kunnen houden. Wanneer ligamenten rond de enkel voorbij deze grenzen worden geduwd, veroorzaakt dit een verstuiking.
Verstuikte enkels hebben meestal betrekking op verwondingen aan de ligamenten aan de buitenkant van de enkel.
U moet onmiddellijk uw arts bellen als u uw enkel verstuikt. Uw arts kan de ernst van het letsel bepalen en een goede behandeling aanbevelen. Het kan enkele weken of maanden duren voordat een verstuikte enkel volledig is genezen.
Een enkelverstuiking treedt vaak op wanneer de voet plotseling draait of rolt, waardoor het enkelgewricht uit zijn normale positie wordt gedwongen. Tijdens fysieke activiteit kan de enkel naar binnen draaien als gevolg van plotselinge of onverwachte bewegingen. Dit zorgt ervoor dat een of meer ligamenten rond de enkel uitrekken of scheuren.
Door deze tranen kan enige zwelling of blauwe plekken ontstaan. U kunt ook pijn of ongemak voelen wanneer u gewicht op het getroffen gebied plaatst. Pezen, kraakbeen en bloedvaten kunnen ook worden beschadigd door de verstuiking.
Enkelverstuikingen kunnen iedereen op elke leeftijd overkomen. Sporten, wandelen op oneffen oppervlakken of zelfs het dragen van ongeschikt schoeisel kan dit soort blessures veroorzaken.
Mogelijk hebt u een verstuikte enkel als u de volgende symptomen in de enkel opmerkt:
De enkel kan veel verschillende soorten blessures oplopen. Het is belangrijk om naar uw arts te gaan als u problemen heeft met uw enkel. Uw arts kan bepalen of de verwonding een verstuiking is of iets ernstigers.
Een fractuur is een breuk of barst in een bot die vaak het gevolg is van een blessure. Bij een avulsiefractuur treedt een botletsel op in de buurt van waar het bot zich hecht aan een pees of ligament.
Wanneer de breuk optreedt, trekt de pees of het ligament weg en trekt een klein stukje bot mee. Avulsiefracturen kunnen voorkomen bij mensen die sporten.
Deze fracturen treffen meestal botten in de elleboog, heup en enkel . Soms kun je een avulsiefractuur krijgen in andere botten, zoals de hand, vinger, schouder of knie.
Symptomen van een avulsiefractuur zijn onder meer:
Zwakke enkels kunnen uw evenwicht beïnvloeden en het risico op verstuikingen vergroten, wat kan leiden tot chronische instabiliteit. Gelukkig kan iemand in de meeste gevallen zijn enkels stabieler maken door te oefenen. Onze fysio’s helpen daar graag bij.
Het meest voorkomende symptoom van zwakke enkels is dat uw enkels naar buiten draaien of rollen. Andere symptomen zijn onder meer:
Zwakke enkels kunnen worden veroorzaakt door blessures en bepaalde aandoeningen. Laten we deze bekijken en hoe we ze moeten behandelen.
Letsel aan de spieren, ligamenten en botten in en rond je enkels kan leiden tot zwakke enkels, vooral als een blessure niet goed geneest of je de enkel meer dan eens verzwikt.
Behandeling van een enkelblessure hangt af van het type en de ernst. Verstuikingen kunnen meestal thuis worden behandeld met rust, ijs en het opheffen van de voet om zwelling te verlichten .
Chronische enkelinstabiliteit kan zich ontwikkelen na een blessure, zoals een enkelverstuiking of fractuur.
Het zorgt ervoor dat uw enkel herhaaldelijk wijkt en naar de zijkant draait of rolt. Het veroorzaakt ook aanhoudende enkelpijn , zwelling en het gevoel dat de enkel wiebelig is.
De instabiliteit kan meestal worden behandeld met fysiotherapie.
De belangrijkste behandeling voor een enkel-avulsiefractuur is rust.
Zodra de fractuur is genezen, kan fysiotherapie u helpen om weer beweging in uw enkel te krijgen. Uw fysiotherapeut laat u zien hoe u oefeningen kunt uitvoeren die het bot versterken en uw bewegingsbereik verbeteren.
Het scheenbeen of scheenbeen is het grootste van de twee botten in het onderbeen. Het is een van de meest gebroken botten in het lichaam.
Symptomen van een fractuur in uw scheenbeen kunnen variëren van blauwe plekken tot intense pijn in uw onderbeen, afhankelijk van de omvang van uw blessure.
Om dit type letsel te diagnosticeren, zal uw arts een lichamelijk onderzoek uitvoeren en mogelijk enkele tests uitvoeren om een beeld te krijgen van de tibiafractuur.
Afhankelijk van het type scheenbeenfractuur dat u heeft, kan uw arts een operatie aanbevelen. De hersteltijd hangt ook af van hoe erg de fractuur is en kan vier tot zes maanden duren om te genezen.
Uw symptomen zijn afhankelijk van hoe erg de fractuur is. Symptomen kunnen zijn:
Wanneer het scheenbeen is gebroken, wordt ook het andere bot in het onderbeen, de fibula genoemd, vaak aangetast.
De meest voorkomende redenen voor scheenbeenfracturen zijn:
Sommige gezondheidsproblemen kunnen ook van invloed zijn op uw scheenbeenfractuur. Deze omvatten diabetes type 2 en reeds bestaande botaandoeningen zoals artrose .
De fibula helpt uw been-, lichaams-, enkel- en beenspieren te stabiliseren en te ondersteunen. Het loopt parallel aan het scheenbeen , een groter bot dat ook het scheenbeen vormt en het enkel- en kniegewricht bevestigt.
De fibula draagt slechts 17 procent van het lichaamsgewicht. Een fibulafractuur treedt op wanneer er meer druk op het bot wordt uitgeoefend dan het aankan.
Breuken en breuken verwijzen naar dezelfde toestand . Fibulafracturen komen voor rond de enkel, knie en midden van het been. Er zijn verschillende soorten fracturen , die ook de behandeling en het herstel kunnen beïnvloeden. Deze soorten zijn onder meer:
Behalve voor stressfracturen, komen deze fracturen vaak voor als gevolg van een traumatisch letsel of meer druk op het bot dan het aankan. Dit kan gebeuren wanneer u uw enkel rolt, een directe klap op het been krijgt, valt of een sportgerelateerd trauma ervaart.
Afgezien van pijn en zwelling, omvatten andere tekenen van een fibulafractuur:
De voeten en enkels kunnen worden aangetast door verschillende soorten artritis, waaronder artrose en inflammatoire artritis. Vaak geeft dit pijn in de enkels
Artrose kan elk gewricht in de voet aantasten. Het is een chronisch probleem dat episodische pijn en zwelling in een gewricht of gewrichten kan veroorzaken; het kan ook botvergroting veroorzaken.
Naarmate mensen ouder worden, kan artrose worden gekoppeld aan veranderingen in de vorm van voeten, wat pijn kan veroorzaken.
Artrose treft vaak het grote teengewricht. Het gewricht wordt stijver en het bewegingsbereik wordt verkleind. Vaak worden de botten groter en knobbelig door een overgroei van nieuw bot.
Recente bevindingen suggereren dat artrose vaker voorkomt in het voetgewricht dan eerder werd gedacht. Artrose kan zich ook in de enkel ontwikkelen, maar dit is meestal het gevolg van een eerdere verwonding of schade aan het gewricht door langdurige inflammatoire artritis.
Er zijn verschillende vormen van inflammatoire artritis, die op verschillende manieren voeten kunnen beïnvloeden.
Afgezien van problemen in de gewrichten zelf, kunnen mensen met inflammatoire artritis ontstekingen en ongemakken in de pezen en de andere zachte weefsels in de voeten hebben.
Het deel onder of achter de hiel waar de pezen aan het hielbeen hechten (de achillespees) wordt op deze manier vrij vaak aangetast.
