Een pees is een vezelige weefselband die een spier met een bot verbindt. Er zijn veel namen om te beschrijven wanneer peesweefsel aangedaan of beschadigd is, waaronder tendinitis, tendinose en tendinopathie, evenals paratenonitis, tenosynovitis en peesscheur (ruptuur).
Het kennen van deze namen en het begrijpen van de aandoeningen, kan helpen het behandelplan te begrijpen en stappen te ondernemen om toekomstige peesproblemen te voorkomen.
Ooit gebruikt om bijna elke probleem in een pees te beschrijven, nu gebruikt men de term tendinitis alleen om acute ontsteking van de pees als gevolg van kleine (micro) scheurtjes te beschrijven (het achtervoegsel “itis” duidt op een ontsteking). Veel voorkomende symptomen zijn plaatselijke pijn, zwelling en warmte.
Lees meer over achillespeesontsteking en peesblessures
Een tendinitis kan ontstaan als gevolg van een plotselinge, acute blessure of herhaalde microtrauma’s aan een pees of een groepje pezen. De behandeling om een accute ontsteking te verminderen is in eerste instantie rust.
Daarnaast kan het nemen van vrij verkrijgbare niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID’s), zoals ibuprofen helpen. Patiënten met tendinitis herstellen doorgaans binnen enkele weken. (Vraag altijd aan uw arts of apotheker of u deze medicatie mag nemen).
Chronische tendinitis kan leiden tot tendinose.
Een tendinitis of tendinose moeten beide anders aangepakt worden.
Tendinose is een degeneratie van een pees, zonder ontsteking. Deze degeneratie kan veranderingen in de structuur of samenstelling van de pees veroorzaken. Deze veranderingen ontstaan vaak door blessures aan de pees waarna te weing tijd genomen wordt om te herstellen.
Tendinose ontstaat meestal bij mensen die sporten met hoge intensiteit of waarbij veel peesbewegingen nodig zijn.
De naam tendinopathie wordt gebruikt om elk probleem in een pees te beschrijven. Het achtervoegsel “pathy” is afgeleid van het Grieks en duidt op een ziekte of aandoening. Daarom betekent tendinopathie letterlijk een ziekte of aandoening van een pees.
Hoewel de meeste experts tendinopathie gebruiken als een overkoepelende term om alle peesaandoeningen te beschrijven, kunnen anderen het gebruiken om een chronische peesaandoening te beschrijven die maar niet geneest. Een voorbeeld kan zijn de hamstring tendinopathie.
Om verwarring te voorkomen, moeten patiënten bij wie de diagnose tendinopathie is gesteld, hun arts vragen om de details van hun peesblessures te beschrijven.
De achillespees zelf is omgeven door een dun omhulsel van weefsel dat de paratenon wordt genoemd. De pezen in de polsen en hand zijn omgeven door een ander type weefsel, een synoviaal omhulsel genoemd.
Bepaalde pezen in het lichaam, zoals de achillespees, hebben een omringende dunne weefselmantel, de paratenon genoemd. Andere pezen, zoals die in de polsen en hand, zijn omgeven door een ander type weefsel, een synoviale omhulling genoemd.
Tenosynovitis kan worden gevonden met goed testen, maar paratenonitis kan niet definitief worden gevonden zonder een biopsie.
Behandeling voor zowel paratenonitis als tenosynovitis omvat het verminderen van ontstekingen en het beperken van de beweging van de aangedane pees.
Als een pees scheurt, wordt dit een ruptuur genoemd. Wanneer de pees in twee stukken is gescheurd, dan wordt dit een volledige ruptuur genoemd, en als een deel van de pees nog intact is, wordt dit een gedeeltelijke ruptuur genoemd.
Sommige artsen maken onderscheid tussen acute en chronische peesrupturen.
1) Tendinopathie verbetert niet met rust – de pijn kan afnemen, maar terugkeren naar activiteit is vaak weer pijnlijk omdat rust niets doet om de tolerantie van de pees om te belasten te vergroten.
2) Er is GEEN goed bewijs dat dit letsel wordt veroorzaakt door een ontsteking. Er zijn enkele inflammatoire biochemicaliën bij betrokken, dus ontstekingsremmers spelen soms een rol, maar vaak ook niet.
3) Tendinopathie wordt veroorzaakt door veel verschillende factoren. Zoals:
4) Oefening is de beste behandeling voor tendinopathie. Het peesweefsel moet sterker worden, in de meeste gevallen zal tendinopathie alleen verbeteren door de juiste training.
5) Het aanpassen van de belasting is belangrijk bij het verminderen van peespijn.
6) Pathologie bij beeldvorming is NIET gelijk aan pijn – pathologie komt veel voor bij mensen zonder pijn.
7) Tendinopathie verbetert zelden op lange termijn met alleen passieve behandelingen zoals massage, therapeutische echografie, injecties, schokgolftherapie enz. Lichaamsbeweging is vaak het essentiële ingrediënt en passieve behandelingen zijn een aanvulling.
8) Oefening zijn persoon specifiek. Dit is gebaseerd op de individuele presentatie van pijn en functie. Er moet een geleidelijke toename van de belasting zijn om herstel van de doelfunctie mogelijk te maken met respect voor pijn.
9) Tendinopathie reageert erg traag op inspanning. Men moet geduld hebben, ervoor zorgen dat de oefening correct is en op de juiste manier uitgevoerd wordt.
