Heuppijn heeft de afgelopen jaren veel aandacht gekregen. Hoewel de bilspieren een enorme rol spelen bij de behandeling en preventie van heup pijn, kunnen ze juist ook de bron van het probleem zijn. Een van die bronnen voor heuppijn is gluteale tendinopathie.
Gluteale tendinopathie of een ontsteking van de bilspierpees, komt voor aan de buitenkant van uw heup. Soms wordt dit aangezien voor een probleem in het heupgewricht, TIFS, ischias of rugpijn. Maar meestal denkt men bij gluteale tendinopathie eerst aan een ontsteking van de slijmbeurs rondom uw heup.
Uw slijmbeurs is 9 van de 10 keer niet het probleem en als deze al ontstoken is, dan is dat vaak in combinatie met de pees van de bilspier, die vasthecht op het heupbot. We noemen het tegenwoordig ook wel het trochanter major pijnsyndroom of in het Engels Greater Trochanteric Pain Syndrome (GTPS).
Bij een GTPS hebben onderzoekers ontdekt dat bijna iedereen een gluteus medius tendinopathie heeft. In slechts 8% van de gevallen hebben zij ook een zwelling of ontstekingsreactie van hun slijmbeurs. De slijmbeursontsteking gaat altijd gepaard met een gluteale tendinopathie.
Heupadductie of het naar binnen bewegen van uw been blijkt een belangrijke factor te zijn in gluteale tendinopathie. Als de heup zowel gebogen als adductief is, kan dit bijdragen aan de verergering van de klachten. Dus als u gluteale tendinopathie heeft, zullen uw symptomen waarschijnlijk pijn omvatten bij het kruisen van uw benen of bij het beklimmen van trappen of heuvels.
Voor hardlopers is het waarschijnlijk het meest pijnlijk tijdens de landing wanneer je voet de grond raakt en je lichaamsgewicht over de voet beweegt. Dit combineert zowel trek- als drukbelasting en veroorzaakt waarschijnlijk pijn rondom uw heup. Rennen aan de kant van de weg kan deze heupadductie overdrijven en de symptomen verder verergeren.
Gluteale tendinopathie komt vaker voor bij vrouwen dan bij mannen, omdat de vrouw een breder bekken heeft. Daarnaast komt het vaker voor bij vrouwen door de overgang.
Een ander belangrijk kenmerk van GMT is pijn bij het slapen op een zij. Helaas kan het aan beide kanten pijnlijk zijn, waardoor slapen erg moeilijk wordt. Het probleem is dat als u op uw pijnlijke kant ligt, er waarschijnlijk enige directe compressie van de bilspieren is. Als je aan je goede kant ligt, is het slechte been het bovenste en valt het vaak in adductie en flexie. Aangezien we enkele uren slapen, kan dit een aanzienlijke bron van ergernis voor de pees zijn.
Het diagnosticeren van gluteale tendinopathie is niet eenvoudig – de heup is een complex gebied en er zijn veel andere diagnoses mogeijk. Bovendien wordt GT vaak gezien naast andere heuppathologieën en kan het zich presenteren met lage rugpijn. Tortaloni et al. (2002) ontdekte dat 20% van de mensen die naar een wervelkolomspecialist verwezen werden, gluteale tendinopathie had.
Als u aanhoudende pijn in het heupgebied heeft, raadpleeg dan een fysiotherapeut voor beoordeling, diagnose en behandeling.
Het is heel goed mogelijk dat er verschillende problemen tegelijk optreden rondom de heup, maar over het algemeen geeft gluteale tendinopathie geen pijn over het hele been. Het kan wat rugpijn veroorzaken, maar de kern van de pijn ligt meestal net boven het trochanter major. Dit is een benige knobbel aan de zijkant van het bovenbeen.
Artrose van de heup en gluteale tendinopathie kunnen nog wel eens worden verward. Meestal geeft artrose van de heup liespijn en beperkte beweging van het heupgewricht.
Uw fysio kan uw klachten beoordelen door een aantal tests uit te voeren. Alison Grimaldi beschrijft 2 tests voor gluteale tendinopathie 1/. het combineren van heupadductie, 90 ° flexie en externe rotatie en 2/. een aangepaste ‘Ober’s test’ waarbij zij de heup zijdelings laat adducteren. Beide veroorzaken compressie van de bilspieren.
Deze tests kunnen worden gecombineerd door de pees in deze positie te palperen of weerstand te bieden aan de interne rotatie van de heup om gluteus medius nog meer te laten werken.
Men denkt dat de pees van de gluteus medius wordt samengedrukt door de Iliotibial Band (ITB) wanneer de heup naar binnen bewogen wordt. De kracht op de pees kan worden verhoogd in combinatie met flexie of externe rotatie van de heup. Recent werk van Cook en Purdam (2012) onderstreept de rol die compressie heeft bij een tendinopathie.
Uw peesstructuur is gemaakt om onder spanning te komen en werkt als een soort veer. Pezen kunnen ook enige compressie aan. Delen van de pees die veel onder compressie komen, ontwikkelen een iets andere structuur die vergelijkbaar is met kraakbeen in gewrichten. Maar toch voelen ze zich prettiger bij spanning.
Mogelijk is het grootste probleem voor een pees het moment wanneer beide soorten belasting worden gecombineerd en de pees tegelijkertijd onder druk- en trekbelasting staat. Als deze hoge belasting langer aanhoudt, kan een pees reageren, door op te zwellen bij belasting.
Deze zwelling van een pees kan weer tot meer compressie leiden en leidt meestal tot pijn. Als deze overbelasting langer aanhoudt, begint de peesstructuur te lijden, wat leidt tot peesafwijkingen en uiteindelijk degeneratie. Bij sommige pezen, waaronder de bilspieren, kan dit leiden tot peesruptuur.
Bij reactieve tendinopathie is het belangrijk om als eerste de belasting op de pees te verminderen. Compressie van de pees of activiteiten waarbij de pees zich als een veer moet gedragen, zullen uw problemen in de pees verergeren. Activiteiten die beide belastingen combineren, zijn mogelijk nog provocerender.
Probeer zo min mogelijk met uw benen over elkaar te zitten. Dit geeft een extra compressie van de pees en al helemaal als u daarbij ook nog naar een kant gaat leunen. Probeer een langere tijd met uw benen wijd te leven.
Tijdens het reactieve stadium van een tendinopathie zwelt de pees op, dit kan hem kwetsbaarder maken voor compressie en het probleem verergeren. Door wat minder te doen in het begin en wat meer met uw benen uit elkaar te zitten kan de pees wat rustiger worden en zal de zwelling en pijn geleidelijk afnemen.
Hoe snel dit gebeurt, hangt af van de ernst van de tendinopathie, de oorzaken ervan en hoeveel u zelf kunt verminderen. In milde gevallen kan de pijn binnen de eerste 5-10 dagen afnemen, maar deze problemen kunnen blijven hangen en de genezing van de pezen is over het algemeen langzamer dan bij andere weefsels. In sommige gevallen kan het 3-4 maanden duren voordat het is opgelost.
In verschillende publicaties wordt ibuprofen aangeraden om de zwelling van pezen te verminderen, zonder dat dit een nadelig effect heeft op de pezen zelf.
Overleg bij het nemen van nieuwe medicatie altijd eerst met uw huisarts of apotheker..
Aangenomen wordt dat isometrische oefeningen nuttig zijn in de reactieve fase, maar deze moeten correct worden uitgevoerd om te voorkomen dat de spanning op de Iliotibiale band toeneemt. Helaas worden veel van de bilspierenoefeningen te vaak fout gedaan! …
Mogelijk moet hardlopen worden vermeden of op zijn minst worden verminderd tijdens een reactieve tendinopathie. Dit is het laatste dat je als hardloper wilt, maar het is vaak noodzakelijk in het vroege stadium. Uw wilt niet dat uw pees naar het degeneratieve stadium gaat, dat niet meer zo makkelijk is te veranderen of überhaupt aangepast kan worden. Voorkomen is beter dan genezen…..
In milde gevallen kunt u blijven rennen, maar let erop dat hardlopen pijnvrij blijft. Gedurende ten minste 24 uur daarna mag er geen reactie optreden.
Uw klachten duren waarschijnlijk nu al langer dan 2 maanden, eigenlijk moet u nu nog steeds het hetzelfde blijven doen tijdens de fase van hiervoor. Verminder de heupadductie en reduceer uw belasting.
Ibuprofen is nu waarschijnlijk niet langer effectief en oefeningen kunnen worden verzwaard (maar alleen als er voldoende controle is). Deze oefeningen moeten ervoor te zorgen dat de diepe gluteale spieren werken, in plaats van oppervlakkige spieren zoals de tensor.
Rek uw bilspieren of iliotibiale band niet!!!! . Dit is van groot belang omdat het de compressie van de pezen zal verhogen.
Dit stuk is gebaseerd op werk van Dr. Alison Grimaldi,, check hier haar website .
